پروتز اندام فوقانی

انواع پروتزهای اندام فوقانی:

۱. پروتزهای غیرفعال (Passive/Cosmetic):

ویژگی: فاقد حرکت عملکردی، تمرکز بر زیبایی و ظاهر طبیعی.

موارد استفاده: جایگزینی حجم اندام، حفظ تقارن بدن، پوشش ناحیه قطع عضو.

مزیت: سبک، کم هزینه، نیاز به نگهداری کم.

۲. پروتزهای مکانیکی (Body-Powered)

ویژگی: حرکت توسط نیروی بدن کاربر (مثلاً حرکت شانه یا سینه) از طریق کابل کنترل میشود.

مکانیسم: کشیدن کابل باعث باز/بسته شدن انگشتان یا خم شدن آرنج.

مزیت: قابلیت کنترل حسی، استحکام بالا، مناسب برای فعالیتهای سنگین (مثل کارهای صنعتی).

۳. پروتزهای الکترونیکی (Myoelectric)

ویژگی: با دریافت سیگنالهای الکتریکی عضلات باقیمانده (EMG) حرکت میکنند.

مکانیسم: سنسورها روی پوست، انقباض عضله را تشخیص داده و موتورها را فعال میکنند.

مزیت: حرکت طبیعیتر، قابلیت انجام کارهای ظریف (گرفتن قلم، برداشتن لیوان).

۴. پروتزهای ترکیبی (Hybrid)

ویژگی: ترکیبی از سیستم مکانیکی و الکترونیکی (مثلاً آرنج مکانیکی + دست میوالکتریک).

کاربرد: مناسب برای قطع عضوهای سطح بالا (مثل قطع شانه).

۵. پروتزهای ویژه فعالیت (Activity-Specific)

ویژگی: طراحی شده برای کارهای خاص (ورزش، موسیقی، آشپزی).

۶. پروتزهای هوشمند (AI-Powered)

ویژگی: مجهز به حسگرهای پیشرفته و هوش مصنوعی برای یادگیری الگوهای حرکتی کاربر.

قابلیت: تطبیق پذیری با اشیاء مختلف، کنترل با اپلیکیشن، قابلیت اتصال به شبکه عصبی.