کفش طبی دیابتی یکی از مهم‌ترین تجهیزات محافظتی برای افراد مبتلا به دیابت است که به منظور پیشگیری از زخم و آسیب‌های پوستی پا طراحی میشود. این نوع کفش با استفاده از متریال نرم، بدون دوخت‌های برجسته و دارای کفی طبی قابل تنظیم، فشار را به طور یکنواخت در کف پا توزیع می‌کند و از بروز تاول و پینه جلوگیری می‌نماید. استفاده از کفش طبی دیابتی همراه با اسکن دقیق کف پا به تشخیص نقاط فشار و انتخاب مناسب‌ترین مدل کمک می‌کند. در کلینیک زعفرانیه به عنوان یکی از کلینیک‌های تخصصی ارتوپد فنی شمال تهران، امکان ساخت اختصاصی کفش و صندل طبی دیابتی با توجه به فرم پا و نیاز هر فرد فراهم است تا قدم برداشتن، ایمن و راحت‌تر از همیشه شود.
آنچه بیان کرده ایم:
- لزوم استفاده از کفش طبی دیابتی
- ویژگی‌های کلیدی یک کفش طبی دیابتی مناسب
- نکات مهم در خرید کفش طبی دیابتی
- تفاوت کفش طبی دیابتی با کفش معمولی
لزوم استفاده از کفش طبی دیابتی چیست؟
دیابت می‌تواند با دو عارضه اصلی نوروپاتی محیطی (آسیب عصبی) و بیماری عروق محیطی (کم‌خونی) ، سلامت پاها را به شدت تهدید کند. در نوروپاتی محیطی (آسیب عصبی) با گذشت زمان، قند خون بالا به اعصاب پاها آسیب می‌زند. این امر منجر به عوارض زیر میشود:
- کاهش یا از دست دادن حس: فرد ممکن است متوجه وجود یک سنگ ریزه در کفش، تاول، بریدگی یا حتی گرمای بیش از حد سطح نباشد. این آسیب‌های کوچک می‌توانند به سرعت به زخم‌های عفونی تبدیل شوند.
- تغییر شکل پا: به دلیل از دست دادن حس، فشارهای غیرعادی روی پا ممکن است منجر به تغییر شکل‌هایی مانند قوس کف پای زیاد، پینه و میخچه شود.
در بیماری عروق محیطی (کم‌خونی)، دیابت جریان خون به اندام‌ها، به ویژه پاها را کاهش می‌دهد. این امر باعث آسیب های زیر به پا میشود:
- کند شدن روند ترمیم زخم: حتی یک بریدگی کوچک ممکن است به دلیل نرسیدن خون و اکسیژن کافی، بهبود نیابد و منجر به زخم مزمن شود.
- افزایش خطر عفونت و قانقاریا: زخم‌های بهبودنیافته به راحتی عفونی شده و در موارد شدید، ممکن است به قطع عضو منجر شوند.
کفش طبی دیابتی یکی از ابزارهای کلیدی در حفظ سلامت پاهای افراد مبتلا به دیابت است، زیرا پا در بیماران دیابتی به دلیل موارد گفته شده، در معرض زخم، عفونت و حتی قطع عضو قرار دارد. این کفش‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از بروز فشارهای موضعی، تاول، پینه و زخم‌های فشاری جلوگیری کنند.
ویژگی‌های کلیدی یک کفش طبی دیابتی مناسب
یک کفش دیابتی خوب باید دارای مشخصات زیر باشد:
۱. طراحی و فضای داخلی:
- عمق بیشتر (Depth Shoes): این کفش‌ها نسبت به کفش‌های معمولی عمق بیشتری دارند. این فضای اضافه دو هدف جهت تامین جا برای کفی های طبی و محافظ و جلوگیری از فشار آمدن به برجستگی‌های پا (مانند انگشتان یا قوزک) دارد.
- پنجه پهن و جادار (Wide Toe Box): پنجه کفش باید به اندازه کافی عریض و بلند باشد تا انگشتان پا تحت فشار نباشند و آزادانه حرکت کنند. این امر از ایجاد میخچه و پینه جلوگیری می‌کند.
- فاقد درزهای داخلی (Seamless Interior): سطح داخلی کفش باید کاملاً صاف و بدون هیچ گونه درز یا برآمدگی باشد تا از ساییدگی و ایجاد زخم جلوگیری کند.
- مصالح نرم و قابل انعطاف: جنس داخلی و رویه کفش باید از مواد نرم، سبک و قابل تنفس (مانند چرم طبیعی یا پارچه‌های مخصوص) باشد.
۲. کفی:
- کفی قابل تعویض و نرم: کفی باید از فوم‌ها یا ژل‌های نرم و ضخیم ساخته شده باشد تا ضربه را جذب کرده و فشار را در تمام سطح پا توزیع کند.
- حامی قوس پا (Arch Support): دارای قوس مناسب برای توزیع یکنواخت وزن و جلوگیری از خستگی پا باشد.
- ساخته شده توسط متخصص: در بسیاری از موارد، کفی باید توسط پزشک یا متخصص ارتوپدی فنی، با توجه به شکل و نیازهای خاص پای فرد ساخته شود (Custom-Made).
۳. کف بیرونی (Outsole):
- ضد لغزش (Non-Slip): سطح کف کفش باید اصطکاک کافی داشته باشد تا از لیز خوردن و زمین خوردن کاربر جلوگیری کند.
- انعطاف‌پذیر و سبک: کف بیرونی باید به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشد تا راه رفتن را طبیعی کند، اما در عین حال محکم باشد تا از پیچ خوردن پا جلوگیری کند.
- جذب ضربه: مواد به کار رفته در کف باید بتوانند شوک ناشی از راه رفتن روی سطوح سخت را جذب کنند.
۴. پاشنه کوتاه و پهن (Low Heel):
پاشنه باید کوتاه (معمولاً کمتر از ۲ سانتی‌متر) و عریض باشد تا ثبات بیشتری ایجاد کرده و فشار روی پنجه پا را کاهش دهد.
۵. بسته شدن کفش:
بند یا چسب (Lace-Up یا Hook-and-Loop): این نوع بسته‌شدن امکان تنظیم فضای داخلی کفش را با توجه به تغییرات قطر پا (مثلاً در صورت ورم) فراهم می‌آورد.
نکات مهم در خرید کفش طبی دیابتی:
- کفش باید براساس اسکن کف پا ساخته شود تا متناسب با شکل پا باشد.
- حتماً کفش را در عصر یا بعد از پیاده‌روی امتحان کنید.
- از انتخاب کفش‌های تنگ یا نوک باریک خودداری کنید.
- پوشیدن جوراب‌های بدون کش و نخی
- تست فضای کافی (Rule of Thumb): هنگامی که کفش را پوشیدید و ایستادید، باید حدود ۱ تا ۱.۵ سانتی‌متر (به اندازه پهنای یک انگشت) بین بلندترین انگشت پا (که همیشه شست نیست) و جلوی کفش فاصله وجود داشته باشد.
- تست عرض: کفش نباید از پهلو به پایتان فشار بیاورد. پا باید در عین راحتی، کاملاً در کفش محصور شده باشد.
تفاوت کفش طبی دیابتی با کفش معمولی در چیست؟
فضای داخلی:
- کفش دیابتی: عریض، عمیق و بدون درز
- کفش معمولی: ممکن است دارای درزهای زبر باشد
پنجه:
- کفش دیابتی: گرد و عریض
- کفش معمولی: اغلب باریک و نوک‌تیز
کفی:
- کفش دیابتی: طبی، نرم و قابل تعویض
- کفش معمولی: معمولی، نازک و غیرقابل تعویض
کف بیرونی:
- کفش دیابتی: ضخیم، ضدضربه و دارای طراحی خاص
- کفش معمولی: نازک‌تر و با قابلیت محافظتی کمتر
هدف:
- کفش دیابتی: محافظت و پیشگیری از عوارض
- کفش معمولی: راحتی عمومی، مد و زیبایی
کلام آخر
افراد دیابتی معمولاً به دلیل کاهش حس درد یا حرارت در پاها، ممکن است زخم‌های کوچک را احساس نکنند و همین زخم‌های جزئی می‌توانند به عفونت‌های خطرناک تبدیل شوند. استفاده منظم از کفش طبی دیابتی مانع از بروز آسیب‌های فشاری و زخم میشود، جریان خون را بهبود می‌بخشد و با محافظت از پاها، از عوارض شدید دیابت پیشگیری می‌کند.
در کلینیک ارتز و پروتز زعفرانیه با استفاده از جدیدترین تکنولوژی اسکن کف پا و طراحی اختصاصی، کفش و صندل طبی دیابتی مطابق با نیاز هر فرد ساخته میشود تا حداکثر راحتی و ایمنی پاهای شما تأمین گردد. بیماران دیابتی با انتخاب کفش طبی دیابتی استاندارد از این مرکز، می‌توانند از بروز زخم و آسیب‌های پوستی جلوگیری کرده و از گامی نرم و مطمئن در طول روز لذت ببرند. برای سفارش و خرید انواع کفش و صندل طبی ویژه بیماران دیابتی، همین امروز به کلینیک ارتز و پروتز زعفرانیه مراجعه کنید و تجربه‌ای متفاوت از مراقبت و سلامت پا داشته باشید.
آدرس: زعفرانیه-میدان اعجازی-خیابان میرزایی-تقاطع خیابان امانی -درمانگاه زعفرانیه
بدون دیدگاه